در این لحظات
انگار فرشته های آسمونی دارن
زمزمه های عشق رو تکرار می کنن.
زمین خاموشه
و آسمان حیران.
نوری آسمان رو فرا گرفته.
نغمه های عشق فضا رو پرکرده.
عشق در فضا موج میزنه.
این چه عشقیه که من رو اسیر خودش کرده؟
این چه رویایی که من رو همراه خودش کرده؟
این چه احساسیه
که من رو غرق خودش کرده؟
روزها عوض شدن،
شبها تغییر کردن،
زندگی هم تغییر کرده.
در این لحظات
انگار فرشته های آسمونی دارن
زمزمه های عشق رو تکرار می کنن.
چه اتفاقی برای من افتاده،
وجودم در حال تغییره.
وقتی که تو را دیدم
مثل دو تا صدای خوش آهنگ شدیم
این شعله های عشق مرا آتش می زنه .
در گلستان رویاهای من
تو بهار زیبایی رو خلق کردی.
اگر رنگ گلها از من باشه
بوی خوش اونها از وجود توئه.
چرا این آرزوها وجود دارن؟
چرا این جستجو همچنان زنده است؟
چرا قلب اینقدر بی صبر و بی تاب شده.
روزها و شبها تغییر کردن،
زندگی من نیز تغییر کرده.
در این لحظات
انگار فرشته های آسمونی
دارن زمزمه های عشق رو تکرار می کنن.